προσευκτήριος

-α, -ο / προσευκτήριος, -ον, ΝΜΑ

το ουδ. ως ουσ. το προσευκτήριο(ν)

τόπος προσευχής, προσευχητήριο

μσν.-αρχ.

κατάλληλος για προσευχή.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προσεύχομαι + επίθημα -τήριος, -τήριον (πρβλ. εντευκ-τήριον)].